امام حسين عليه السلام:

إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ التُّجارِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ الْعَبْيدِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبادَةٌ الْأحْرارِ، وَ هِيَ أفْضَلُ الْعِبادَةِ.
همانا عدّه اى خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوى بهشت عبادت مى كنند كه آن يك معامله و تجارت خواهد بود و عدّه اى ديگر از روى ترس، خداوند را عبادت و ستايش مى كنند كه همانند عبادت و اطاعت نوكر از ارباب باشد؛ و طائفه اى هم به عنوان شكر و سپاس، از روى معرفت، خداوند متعال را عبادت و ستايش مى نمايند؛ و اين ، عبادت آزادگان است كه بهترين عبادات مى باشد.

تحف العقول: ص 177، بحارالأنوار: ج 75، ص 117، ح 5

امام حسين عليه السلام:

النّاسُ عَبيدُالدُّنْيا، وَ الدّينُ لَعِبٌ عَلى ألْسِنَتِهِمْ، يَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّيّانُونَ.
افراد جامعه بنده و تابع دنيا هستند و مذهب، بازيچه زبانشان گرديده است و براى إمرار معاش خود، دين را محور قرار داده اند ـ و سنگ اسلام را به سينه مى زنند. پس اگر بلائى (همانند خطرـ مقام و رياست، جان، مال، فرزند و موقعيّت، ...) انسان را تهديد كند، خواهى ديد كه دين داران واقعى كمياب خواهند شد.

محجّة البيضاء: ج 4، ص 228، بحارالأنوار: ج 75، ص 116، ح 2

در سفارش موسي بن جعفر عليه السلام به هشام آمده که حضرت فرمود: حسين بن علي عليه السلام فرمود: تمامي چيزهايي که خورشيد بر آن مي تابد در مشرق و مغرب زمين و دريا و خشکي و زمين هموار و کوهها، همه و همه نزد ولي خدا و اهل معرفت به حق خداوند چون سايه اي بيش نيست. آيا آزاد پيدا نمي شود که دست از اين لقمه جويده شده بر دارد؟ براي شما جز بهشت بهايي نيست پس خود را به غير بهشت نفروشيد، که هر کس از خدا به دنيا راضي شود به چيز پستي راضي گشته است.

حماسه حسيني، ج 3، ص 370