امام حسين عليه السلام:

النّاسُ عَبيدُالدُّنْيا، وَ الدّينُ لَعِبٌ عَلى ألْسِنَتِهِمْ، يَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّيّانُونَ.
افراد جامعه بنده و تابع دنيا هستند و مذهب، بازيچه زبانشان گرديده است و براى إمرار معاش خود، دين را محور قرار داده اند ـ و سنگ اسلام را به سينه مى زنند. پس اگر بلائى (همانند خطرـ مقام و رياست، جان، مال، فرزند و موقعيّت، ...) انسان را تهديد كند، خواهى ديد كه دين داران واقعى كمياب خواهند شد.

محجّة البيضاء: ج 4، ص 228، بحارالأنوار: ج 75، ص 116، ح 2