حج هجرت از خانه خويش به " خانه خدا " ، " خانه مردم . " اکنون ، لحظه ديدار است. صداي ابراهيم را بر پشت زمين نميشنوي ؟ "موسم " است ، ديدار نزديک است ، به ميعاد برو ، به ميقات ! لباس ، نشانه است ، حجاب است ، نمود است ، رمز است ، درجه است ، عنوان است ، امتياز است ، رنگ وطرح وجنس آن ، همه يعني : "من " در ميقات اين من بودن را بريز ! کفن بپوش ! رنگ ها را همه بشوي ! ذره اي شو ، درآميز با ذره ها ، قطره اي گم در دريا ، " نه کسي باش که به ميعاد آمده اي " " خسي شو که به ميقات آمده اي " هر که هستي ، آرايه ها ونشانه ها ورنگ ها ، وطرح هايي را که دست زندگي بر اندام تو بسته است ، همه را در " ميقات " بريز .آنچنان که در آغاز بودي ، يک تن : آدم ! وآنچنان که در پايان خواهي شد ، يک تن : مرگ ! احرام بپوش ! احرام ؟ " حرام کردن " من ها در ميقات مي ميرند وهمه ما مي شوند . هر کسي از خود پوست مي اندازد وبدل به انسان مي شود . در آستانه ورودي ، مي خواهي اغاز کني ، پيش از هر چيز ، بايد نيت کني . نيت کن ! در دل تاريکت ، شعله را بر افروز ، بتاب ، بگذار پر شوي ، لبريز شوي.

برگرفته از کتاب حج نوشته دكترشريعتي