طيران مرغ ديدي jو زپاي بند شهوت

به در آي تا ببيني طيران آدميت
سلام

خيلي دوست داشتم مثل سفرهاي قبل مي تونستم خاطره بنويسم اما تو اين سفر ارشيا کلي از وقتم را به خودش اختصاص داده بود و مجالي بهم نميداد.خيلي ننوشتم اما يه چيزايي که نوشتم و يادمه اگه وقت شد برا وبلاگ ميفرستم فقط به اين اميد که رشته اين دوستي و سفر معنوي از هم وا نشه .آخه ميبينم حداقل چهل پنجاه نفر از دوستان هر روز به وبلاگ سر ميزنن.

سعي من بر اين بود که ارشيا حتي الامکان پيش خودم باشه و اذيت و خسته نشه تا هم خاطره اي بد تو ذهنش نقش نبنده و هم ما را اذيت نکنه تا مادرش بتونه با خاطري آسوده از حضورش در عمره استفاده ببره .خلاصه مني که تو سفراي قبل نگذاشته بودم نماز تو هتل نصيبم بشه اين دفعه کلي فيض نماز حرمين از دستم پريد .

خيلي ها سفارش کردن ارشيا رانبر ولي مگه ميشد نبري شايد خدا ما را به خاطر اون ميبرد .هميشه عکس هاي سفراي منو که ميديد ميگفت منو ميبري پيش گنبد سبز ؟با وجودي که گفته بودن کساني که قبلا عمره دانشجويي رفتن دوباره نميتونن برن نيت کردم و اسممو نوشتم به نيابت از مادر و پدر مرحومم گفتم خدا را چه ديدي شايد جور شد و رفتيم بالاخره اسمم در اومد،باور نداشتم ولي داشتم راهي مي شدم سوار هواپيماي غول پيکر بوئينگ 747 که شدم باورم شد که ديگه راهيم ،هواپيما که پريد تو فکر رفتم اينم نوعي دل کندن از زمين و رو به آسمان کردن بود .بر جاذبه زمين غلبه کرديم و اوج گرفتيم و در آفاق وسيعتر بر فراز کوه هاي سر به فلک کشيده و بعد از اون آب هاي نيلگون خليج فارس سير کرديم خيلي از بزرگ ها در نظرم کوچک و حقير اومد .دنيا و کشش هواهاي نفساني کمتر از جاذبه زمين نيست اما اميد دارم به لطف خداي متعال و لطف ائمه غريبستان بقيع شايد شد از بيخ وبن برکنم ،باشد که لطف او شامل حالم بشه

آري آفاق معنويت و کمال خدادوستي و آخرت گرايي هم زيباتر و وسيع تر و دوست داشتني تر از افق هاي مادي اين دنياست و به قول سعدي شيراز

طيران مرغ ديدي تو ز پاي بند شهوت

به در آي تا ببيني طيران آدميت